کد مطلب:38869 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:31

گنجینه پرسمان » اهل بيت

آيا قرآن در آن دنيا به فرياد انسانهاي مؤمن ميرسد و شفاعت ميكند؟

از آيات و روايات استفاده ميشود، يكي از حاميان و شفاعتكنندگان انسان در روز قيامت، قرآن است. امامعليميفرمايد: و اعلموا?گنه شافع مشفع و قائل مصدق و انه مَنْ شفع له القرآن يوم القيامة شُفِّع فيه و من محل به القرآن يوم القيامه صُدّق عليه; آگاه باشيد كه شفاعت قرآن پذيرفته شده، و سخنش تصديق ميگردد، آن كس كه در قيامت، قرآن، شفاعتش كند بخشوده ميشود و آن كس كه قرآن از او شكايت كند محكوم است

از اين فرمايشها بهره ميگيريم كه قرآن، كتابي معمولي مانند ساير كتب نيست; بلكه گوهر گرانسنگ، بزرگترين مخلوق الهي، بيانكنندة همه چيز، داراي يك حقيقت باطني، ملاك و ميزان اعمال، كتاب هدايت و درمان، نسخة شفابخش و كتاب نور و كرامت و هدايت است. هر كس معارف آن را بفهمد و به دستورات آن عمل نمايد، در دنيا و آخرت سعادتمند خواهد شد. اين همان حمايت قرآن از بندگان خداست. خداوند متعال ميفرمايد: اللَّهُ الَّذِيَّ أَنزَلَ الْكِتَـَبَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزَانَ; (شوري، 17) خداوند كسي است كه كتاب را به حق نازل كرد و آن را ميزان ]سنجش حق و باطل[ قرار داد. وقتي قرآن ميزان باشد، در صورتي به نفع ما حكم ميكند و از ما حمايت مينمايد كه با آن همراه و همگام باشيم.( تفسير نمونه، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 25، ص 259; ج 20، ص 389ـ394، دارالكتب الاسلامية. )

در روايتي از امام صادقآمده است: كسي كه در خانهاش قرآن باشد، و گرد و غبار بر آن نشسته باشد و آن را نخواند; قرآن از او نزد خدا شكايت ميكند.( ر.ك: بحار الانوار، علامه مجلسي;، ج 89، ص 195، داراحيأ التراث العربي. )

در روايت ديگري پيامبر اكرمميفرمايد: قرآن شفاعت كنندهاي است كه شفاعتش پذيرفته ميشود، و شكايت كنندهاي است كه شكايتش قبول ميشود; كسي كه قرآن را پيش روي خود قرار دهد ]و از قرآن پيروي نمايد[ او را به سوي بهشت ميكشاند، و هر كس آن را پشت سر قرار دهد، او را به آتش جهنم ميكشاند( بحار الانوار، همان، ج 89، ص 17 و 20 / ميزان الحكمة، محمدي ري شهري، ج 10، ص 4802، دارالحديث. )

بنابراين هر كس قرآن را پشت سر قرار دهد. قرآن كريم در روز قيامت از او شكايت خواهد كرد.

پشت سر قرار دادن قرآن ممكن است به چند صورت باشد:

1. كسي كه در صدد آموزش و ياد گرفتن قرآن نباشد.

2. كسي كه قرآن را ياد گرفته و ميتواند قرآن بخواند; اما در تلاوت آن سستي ميكند و نميخواند.

3. كسي كه قرآن ميخواند، اما به آن عمل نميكند.

4. آن كسي كه از روي بي احترامي قرآن را پشت سر خود قرار دهد.

در روايتي از امام صادقآمده كه: در قيامت، قرآن به صورت نيكو تمثل مييابد. شخصي ميگويد: تو كيستي بدين خوبي؟ كاش براي من بودي! در جواب ميفرمايد: آيا مرا نميشناسي؟ من فلان سورهام! اگر مرا فراموش نميكردي، تو را به اين مقام رفيع ميرساندم.( سيماي قرآن، آيتالله حسنزاده آملي، ص 123، تأليف عباس عزيزي، انتشارات بلوغ. )

در حديث ديگري از پيامبر9 نقل شده است كه: در روز قيامت قرآن نزد صاحبش (قاري) در چهرة جواني نيكو روي رنگ برگشته ميآيد به او ميگويد: من بودم آن كه شبت را بيدار ميداشتم، روزهايت را تشنه ميداشتم و آب دهانت را خشك ميداشتم و اشكت را روان ميداشتم، هر كجا باشي من با توأم و...( همان، ص 89 ـ 90. )

روايات فراواني در اين زمينه وارد شده است كه از مجموع آنها فهميده ميشود، حقيقت قرآن ما را درك ميكند و از اهلش شفاعت خواهد كرد.